Prof. dr hab. Bronisław Marciniak Dyrektor Centrum Zaawansowanych Technologii UAM ma zaszczyt zaprosić na wernisaż malarstwa Profesora Edwarda Gąsiora PORTRETY KOBIET Uroczyste otwarcie wystawy 12 marca 2019 roku o godz. 14:00 w Centrum Zaawansowanych Technologii UAM ul. Umultowska 89 C, Pierwsze piętro Portret w malarstwie. Najstarsze zachowane portrety znajdują się we wnętrzach piramid egipskich i w sztuce Mezopotamii w formie malowideł, mozaik ,lub reliefów.Portret w malarstwie europejskim ma bogatą tradycję. Pliniusz Starszy(I w. n.e.), autor wielotomowej encyklopedii „Historia Naturalna”, wspomina o nadwornym malarzu Aleksandra Wielkiego. Apellesie, który tworzył portrety. W klasycznej i hellenistycznej sztuce greckiej portrety miały realistyczny charakter, podobnie jak na wazach czy rzeźbach. Na styku kultur w pierwszych wiekach naszej ery w Egipcie malowano portrety realistyczne techniką enkaustyczną(spoiwem był wosk na gorąco), to tzw. portrety fajumskie.W średniowieczu do czasów renesansu malarstwo portretowe pojawiało się marginalnie. W latach 730-843 ikonoklaści niszczyli nawet portrety święte. Po tym okresie nastąpiło odrodzenie malarstwa realistycznego i iluzjonistycznego. Znamienną cechą malarstwa gotyckiego XIII wieku był realizm. W nowej epoce-renesansie tworzyli realistyczne portrety wybitni twórcy, tacy jak Leonardo da Vinci, Michał Anioł, Rafael Santi, V.Tycjan, J.Tintoretto, P. Veronese i wielu innych.Portret zaspokaja naszą ciekawość względem osób wybitnych lub ważnych z jakichś względów. Wydobycie podobieństwa dotyczy przede wszystkim rysów twarzy i anatomii dłoni, jej kształtu.Eksponowane portrety kobiet na obecnej wystawie powstały w latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych XX wieku. Kompozycja obrazów i jej elementy, takie jak: układ form, relacje barwne, odbiegają od malarstwa realistycznego. Celem procesu tworzenia nie było dla mnie uchwycenie wiernego podobieństwa, lecz stworzenie harmonijnej kompozycji malarskiej.Postacie komponowane są najczęściej w planie pełnym, czyli uchwycona cała postać lub w półplanie. Kolorystyka obrazów jest nasycona odcieniami chromatycznymi lub półchromatycznymi. Barwy zestawione są na zasadzie konsonansu, wzajemnie współgrając ze sobą. Postacie traktowane płasko, sylwetowo z dyskretnym modelunkiem światłocienia są najbardziej „abstrakcyjne”-umowne w stosunku do modelek. Twarze są lekko obrócone w bok lub pochylone w dół.Portrety Anny zawierają w tle dodatkowe akcenty dekoracyjne w postaci ornamentugreckiego oraz oryginalne przedmioty znajdujące się w otoczeniu.Trzy portrety Hanny tworzą tryptyk, gdzie architektura miała współgrać harmonijnie ze strojem postaci oraz jej wyglądem.