Przejdź do treści

Aktualności

Jubileusz 75-Lecia Profesora Bogdana Marcińca

21 września 2016 roku w WCZT odbyła się Sesja Naukowa 59 Zjazdu Naukowego PTChem Poświęcona Obchodom Jubileuszu 75-Lecia Profesora Bogdana Marcińca.

Plan Sesji Naukowej Poświęconej Obchodom Jubileuszu 75-Lecia Profesora Bogdana Marcińca

Miejsce obrad             Wielkopolskie Centrum Zaawansowanych Technologii (WCZT)

Środa                          21 września
Sesja 1                        11:00 – 13:00
Przewodniczący          Cezary Pietraszuk

11:00 – 11:10
B. Marciniak
Otwarcie sesji i słowo o Jubilacie

11:10 – 11:30
J. Chojnowski, S. Słomkowski, W. Fortuniak, P. Pospiech, U. Mizerska
Mikrosfery polisiloksanowe – synteza, modyfikacja i ceramizacja

11:30 – 11:50
K. Szwaczko, O.M. Demchuk, K.M. Pietrusiewicz
Cykloarylowanie i cykloizomeryzacje nienasyconych związków fosforoorganicznych katalizowane kompleksami metali przejściowych

11:50 – 12:10
A. Włodarska, M. Dranka, A. Pietrzykowski
Fascynujący świat chemii cyklopentadienylowych związków niklu – synteza, budowa i zastosowania w katalizie

12:10 – 12:30
Piotr Sobota
Heterometaliczne nanomateriały o budowie hierarchicznej do specjalnych zastosowań w inżynierii materiałowej

12:30 – 12:50
A.M. Trzeciak, E. Silarska
Prosty i efektywny układ katalityczny do arylacji olefin silanami i kwasami boronowymi

12:50 – 13:00
Bogdan Marciniec
Słowo od Jubilata

Przerwa obiadowa      13:00 – 14:30
Sesja 2                        14:30 – 17:00
Przewodniczący          Violetta Patroniak

14:30 – 14:50
J. Handzlik, P. Śliwa, M. Gierada
Teoretyczne aspekty przemian winylosilanów oraz terminalnych alkinów w obecności katalizatorów rutenowych typu Grubbsa 

14:50 – 15:10
G. Hreczycho, K. Kuciński
Katalityczne reakcje addycji i sprzęgania związków zawierających wiązanie heteroatom – wodór z nienasyconymi związkami metaloorganicznymi

15:10 – 15:30
I. Kownacki, B. Orwat, B. Marciniec, M. Kubicki, J. Ulański, I. Głowacki
Nowe irydowe emitery fosforescencyjne dla organicznych diod elketroluminescencyjnych (OLED)

15:30 – 15:50
B. Trzaskowski
Modelowanie nowych rutenowych analogów katalizatorów metatezy z fragmentami 1-benzofuranowymi i kumarynowymi

15:50 – 16:05
E. Wojaczyńska, J. Skarżewski, R. Wieczorek, J. Wojaczyński
Modularne chiralne katalizatory dla syntezy asymetrycznej

16:05 – 16:20
M. Majchrzak, M. Grzelak, G. Wilkowski
Synteza styrylopochodnych i ich zastosowanie w otrzymywaniu sprzężonych związków molekularnych i makromolekularnych

16:20 – 16:35
S. Rogalski, C. Pietraszuk
Katalizowana palladem regio- i stereoselektywna metoda syntezy sililopodstawionych 1,3-enynów

16:35 – 16:50
J. Walkowiak, J. Szyling, K. Stefanowska, A. Franczyk, M. Ludwiczak, B. Marciniec
Synteza nienasyconych związków krzemo- i boroorganicznych w nowoczesnych mediach reakcyjnych

16:50 – 17:05
P. Żak, M. Bołt, J. Lorkowski, M. Kubicki, C. Pietraszuk
Kompleksy platyny(0) z N-heterocyklicznymi ligandami karbenowymi - synteza, struktura i reaktywność

 

Sylwetka Profesora Bogdana Marcińca

Profesor dr hab. Bogdan Marciniec należy do ścisłej czołówki współczesnych chemików polskich i światowej rangi specjalistów z zakresu chemii krzemu i katalizy metaloorganicznej. Urodził się w 1941 roku. Ukończył studia chemiczne na Wydziale Matematyki, Fizyki i Chemii Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. W 1970 r. obronił pracę doktorską, a naukowy staż podoktorski (1970-1971) odbył na uniwersytecie w Kansas (USA), w 1975 r. uzyskał stopień doktora habilitowanego. Członek-korespondent (1994), członek rzeczywisty Polskiej Akademii Nauk (2010) i The European Academy of Arts, Sciences and Humanitie, doktor honoris causa Politechniki Łódzkiej (2013).

Kariera naukowa prof. Marcińca rozwijała się na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza. Od 1976 r. pełnił funkcję kierownika Pracowni Chemii Krzemu, następnie Zakładu Fizycznej Chemii Nieorganicznej, przemianowanego w 1987 r. na pierwszy w Polsce Zakład Chemii Metaloorganicznej (do 2011 roku). Tytuł profesora uzyskał w 1986 zaś profesora zwyczajnego w roku 1991. W latach 1986-1988 pełnił funkcję dziekana Wydziału Chemii. W 1988 r. został wybrany na urząd rektora UAM, który piastował do 1990. Obecnie jest Dyrektorem Centrum Zaawansowanych Technologii UAM.

Efektem działalności naukowej prof. Marcińca jest odkrycie szeregu ważnych reakcji katalitycznych w chemii krzemu, boru i germanu. Spektakularnym sukcesem było odkrycie reakcji sililującego sprzęgania olefin z winylosilanami – uznawanej za jedną z najbardziej perspektywicznych reakcji w chemii krzemu. Osiągnięcie to jest wysoko cenione, w literaturze światowej, gdzie spotyka się określenie "metatezy Marcińca". Profesor Marciniec jest współtwórcą chemii katalitycznej i metalonieorganicznej, autorem pionierskich prac i niekwestionowanym autorytetem w tej dziedzinie. Dowodem międzynarodowego uznania osiągnięć badawczych Profesora w tym zakresie było powierzenie Mu napisania rozdziału pt. Inorganometallic Chemistry w Encyclopedia of Life Support Systems (EOLSS) wydanej pod auspicjami UNESCO. Jest światowym ekspertem w dziedzinie hydrosililowania, autorem jedynych w światowej literaturze naukowej monografii poświęconych tej reakcji (Comprehensive Handbook on Hydrosilylation, Pergamon Press, Oxford 1992 oraz Hydrosilylation. A Comprehensive Review on Recent Advances, Springer, Berlin 2009). Pierwsza z monografii zyskała miano Biblii hydrosililowania.

Wyrazem międzynarodowego uznania dla osiągnięć prof. Marcińca było powierzenie Mu, a więc i Poznaniowi, organizacji światowych sympozjów: X International Symposium on Organosilicon Chemistry (1993), 16th International Symposium on Olefin Metathesis and Related Chemistry (2005), 17th International Symposium on Homogeneous Catalysis (2010) oraz 8 European Silicon Days (sierpień, 2016). W latach 1992-2005 prof. Marciniec zorganizował ponadto na terenie Wielkopolski serię pięciu międzynarodowych szkół katalizy molekularnej.

Dorobek naukowy prof. Marcińca obejmuje edytorstwo i/lub współautorstwo 15 książek, ponad 400 publikacji, około 200 patentów i zgłoszeń patentowych, 42 opracowanych technologii, których efektem jest 14 udzielonych licencji i wdrożonych technologii małotonażowych. Wygłosił ponad 60 wykładów na zaproszenie na międzynarodowych konferencjach naukowych oraz 32 wykłady w instytucjach i uczelniach zagranicznych.

Profesor Bogdan Marciniec koordynował i/lub kierował wieloma grantami badawczymi, rozwojowymi i celowymi finansowanymi przez Komitet Badań Naukowych, Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego oraz Narodowe Centrum Nauki i Narodowe Centrum Badań i Rozwoju. Kierował m.in. pięcioma projektami finansowanymi z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Programu Operacyjnego Innowacyjna Gospodarka 2007-2013. Swoją ciekawość badawczą realizuje kierując m.in. finansowanym przez NCN projektem w ramach prestiżowego konkursu Maestro.

Profesor łączy cechy wybitnego chemika, technologa i organizatora nauki, szczególnie w zakresie integracji nauki z gospodarką. Dąży do wdrożenia w Poznaniu koncepcji europejskiego modelu współpracy nauki z praktyką gospodarczą. Jest twórcą i był w latach 1995-2015 dyrektorem pierwszego w Polsce, Poznańskiego Parku Naukowo-Technologicznego Fundacji UAM.

Od 2006 r. Profesor jest przewodniczącym Komitetu Koordynacyjnego Wielkopolskiego Centrum Zaawansowanych Technologii w Poznaniu (WCZT), które zostało zbudowane w latach 2010-2015 wg Jego koncepcji przez Konsorcjum składające się z 5 poznańskich uczelni, 4 instytutów PAN, 2 instytutów resortowych, PPN-T i Miasta Poznań. Inicjatywa ta ma więc również znaczenie integracyjne dla naukowców i innowatorów z Poznania i Wielkopolski. Głównym celem WCZT jest stworzenie w stolicy regionu multidyscyplinarnego ośrodka grupującego najlepszych specjalistów z nauk ścisłych, przyrodniczych i technicznych, skoncentrowanego na nowych materiałach i biomateriałach o wielostronnych zastosowaniach. Integracja środowiska poznańskiego pozwoli na stworzenie ośrodka badawczo – technologicznego o wysokiej randze międzynarodowej.

Za swoją działalność naukową i organizatorską prof. Marciniec został uhonorowany wieloma nagrodami i wyróżnieniami. Został odznaczony m.in. Medalem Edukacji Narodowej (1988), Krzyżem Kawalerskim (1989), Krzyżem Komandorskim (1998) oraz Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą (2011) Orderu Odrodzenia Polski. W 2001 r. uzyskał Nagrodę Prezesa Rady Ministrów za wybitne osiągnięcia naukowe. Kolejne lata przyniosły wyróżnienie medalem Jędrzeja Śniadeckiego przyznanym przez Polskie Towarzystwo Chemiczne (2002) oraz medalem im. prof. Wojciecha Świętosławskiego, przyznanym przez Stowarzyszenie Polskich Inżynierów i Techników Przemysłu Chemicznego (2007). W 2009 r został uhonorowany prestiżową nagrodą Fundacji na Rzecz Nauki Polskiej za wybitne osiągnięcia i odkrycia naukowe w obszarze nauk technicznych („Polski Nobel”), Nagrodą interdyscyplinarną Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego w kategorii „badania na rzecz rozwoju nauki” oraz wyróżniony przez Polish Market Perłą Honorową w dziedzinie nauki, w ramach rankingu Perły Polskiej Gospodarki. W plebiscycie „Nauka to wolność” zorganizowanym przez Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego na największe osiągnięcia naukowe ćwierćwiecza Profesor Marciniec zajął 3 miejsce za „poszukiwanie nowych reakcji i nowych katalizatorów w chemii związków krzemu oraz utworzenie w roku 1995 pierwszego w Polsce Poznańskiego Parku Naukowo-Technologicznego”. W kwietniu 2015 roku Stowarzyszenie na rzecz Klastra Przemysłowego Centralnego Okręgu Przemysłowego im. Eugeniusza Kwiatkowskiego przyznało panu Profesorowi medal w kategorii „wybitny naukowiec”

W 2004 r. otrzymał godność „Lidera Pracy Organicznej”, a w 2014 „Wybitnej Osobistości Pracy Organicznej - Złoty Hipolit” przyznawaną przez Towarzystwo im. H. Cegielskiego w Poznaniu. Zaś w 2010 r. kolegium redakcyjne Głosu Wielkopolskiego wyróżniło Profesora Marcińca Nagrodą Pracy Organicznej dla najwybitniejszych Wielkopolan. W marcu 2015 roku Profesor otrzymał tytuł „Ambasador Marki Wielkopolski” – wyróżnienie nadane przez Marszałka Województwa Wielkopolskiego.

Profesor jest osobą o niespożytych pokładach energii, błyskotliwym poczuciu humoru i niewyczerpanych zasobach idei naukowych. Nietuzinkowa osobowość Profesora powoduje, że skupia wokół siebie liczną grupę młodych entuzjastów nauki. Prof. Marciniec był promotorem 34 prac doktorskich oraz opiekunem ponad 100 prac magisterskich. Obecnie dziesięciu z Jego uczniów jest samodzielnymi pracownikami naukowymi (6 tytularnymi profesorami).

 

Galeria Zdjęć: https://drive.google.com/drive/folders/0B7_pVpmV0POCSGZMblZGU2hZYTg?usp=sharing

Partnerzy
Uniwersytet Ekonomiczny
Uniwersytet Przyrodniczy
PPNT
UMP
ICHPAN
Instytut Fizyki
IGCZ
IGRPAN
IWNiRZ
PP
UMP
UAM